Wiosenna noc / Zamek z lodu

świat zmienia się o 180 stopni przez wydarzenia, w których biorą udział. W “Wiosennej nocy” poznajemy dwójkę rodzeństwa - czternastoletniego Hallsteina i osiemnastoletnią Sissel. Kiedy brat i siostra zostają sami w domu, do ich drzwi puka rodzina, która potrzebuje pomocy - ich samochód zepsuł się na drodze, a jedna z podróżujących zaczyna rodzić. Wydarzenia, które będą miały miejsce tej nocy, pozwolą rodzeństwu zetknąć się zarówno z cudem narodzin, jak i śmierci. “Zamek z lodu” jest natomiast opowieścią o relacji dwóch dziewczynek - jedenastoletniej Siss i jej równolatce Unn. Kiedy obydwie zaprzyjaźniają się ze sobą i planują wspólną przyszłość, jedna z nich znika. Strata i cierpienie, jakie odczuwa druga z dziewczynek, prowadzą ją do tajemniczego zamku z lodu.🌬 Literatura piękna zdecydowanie rządzi się swoimi prawami i przez oba opowiadania przechodzi się dość topornie. Język, jakim posługują się dzieci, wydaje się do nich nie pasować, a dialogi często wprowadzają więcej niejasności, niż prowadzą do jakichś konkluzji. Nie jest to oczywiście zarzut, bo forma obrana przez autora wprowadza wiele tajemniczości i pozwala czytelnikowi na własną interpretację wielu wypowiedzi czy wydarzeń. To, co łączy oba opowiadania, to na pewno przepiękne opisy przyrody - autor w zachwycający sposób przedstawia obsypane śniegiem tereny, zlodowaciałe jeziora czy szumiące wody wodospadu. Jeśli jesteście fanami przyrodniczych ekspresji jak w “Nad Niemnem”, to tutaj się nie zawiedziecie.🙂 Jeśli trzeba by wybierać między dwiema historiami, to ta z “Wiosennej nocy” wzbudziła w nas więcej emocji i rozterek na płaszczyźnie psychologicznej. Nie oznacza to, że “Zamek z lodu” odstaje od swojego poprzednika - wprowadza on zdecydowanie więcej grozy i niepokoju, co podsyca atmosferę w trakcie lektury.🩵

że czytelnik wręcz przenosi do innego wymiaru. Każda z powieści posiada także po części niewyjaśnioną zagadkę i rozwiązanie jest w dużej mierze oparte na wyobraźni czytelnika. Realizm przedstawiony przez autora, buduje specjalną otoczkę wokół młodych bohaterów każdej z powieści. Każdy z nich za swoją specjalną rolę. Spośród wszystkich bohaterów w szczególności uwielbiam postać Hallsteina. Ten młody chłopiec posiada w sobie coś wyjątkowo szczególnego: widzi, słyszy i czuje więcej niż inni. Jest marzycielem, bardzo wrażliwym na otaczający go świat. Wokół niego, jak i pozostałych bohaterów dzieje się jakiegoś rodzaju, nierealna magia. Całość jest bardzo baśniowa i hipnotyzująca. Ta jedna noc, podczas której trwają wydarzenia, zdaje się trwać i trwać, a poruszone tu wątki samotności, życia i śmierci mocno oddziałują na odbiorcę. Seria skandynawska roztacza wokół siebie niesamowitą aurę. Motyw natury i jej siły, tworzy mroczny, surowy klimat. Całość tworzy zachwycające otoczenie dla czytelnika. Z wielką chęcią sięgnę po pozostałe wydania, a już z pewnością z wielką chęcią wrócę innych książek stworzonych przez skandynawskich pisarzy.

Vesassa. Obie jednak mają kilka punktów wspólnych - przedstawiają historię dzieci, które dziećmi powoli być przestają, a jest to dla nich przeżycie niezwykle dziwne i trudne. Obie opowiadają o doświadczeniu śmierci, ukazanej jednak w zupełnie odmienny sposób. Obie - co dla mnie najważniejsze - pozostawiają dużo wolnej przestrzeni, wątków niedokończonych i niedopowiedzianych pozwalając na własne domysły i interpretacje. „Wiosenna noc” opowiada historię 14 letniego chłopca, który przyjął do swojego domu zupełnie obcych ludzi. „Zamek z lodu” jest o 11 letniej dziewczynce zmagającej się z zaginieciem koleżanki z klasy. Powieści te, do granic możliwości, przesiąknięte są onirycznym klimatem i symboliką - to co senne często zaciera się z rzeczywistością, sprawiając, że nie jesteśmy niczego w pełni pewni. Natura ukazana jest tutaj wyjątkowo malowniczo - odczuwamy, męczącą wręcz, duszność spowodowaną wiosennym upałem czy mroźną, zimową aurę opisywaną podczas wyprawy na lodowiec. Wokół postaci otacza się nastrój niepokoju, tajemnicy i zagadki, które to również nigdy nie zostają wypowiedziane w prost. Autor dużą uwagę poświecił przedstawieniu egzystencjalnych doświadczeń dzieci, których przeżycia sprawiły, że ich światy dziecięce w pewnym sensie się rozpadły. Każda z historii zakończona jest posłowiem od tłumacza, który rzetelnie nakreśla informacje o książce „z zaplecza” - np. dowiadujemy się, że inspiracją do „Wiosennej nocy” był sen autora. PS myślę, że książka szczególnie trafi do fanów Zafona czy powieści „Była sobie rzeka”

Poznańskiego. W każdym z opowiadań pojawiają się dorastający bohaterowie, którzy zostają uwikłani w doświadczenia, na które nie mają wpływu, pozostawiając po sobie wspomnienia, które na zawsze kształtują ich życie. Pierwsza nowela, "Wiosenna noc", prezentuje melancholijną i niesamowitą atmosferę, która natychmiast wciąga czytelnika. Opowiada historię czternastoletniego Halldora, którego rodzice wyjechali, pozostawiając go pod opieką młodszego rodzeństwa. Opowieść pełna jest dziwnych, niepokojących postaci, a ich interakcje z Halldorem potęgują atmosferę. Druga nowela, "Lodowy pałac", to prawdziwe arcydzieło poetyki, wieloznaczności i symbolizmu. Opowiada historię dwóch młodych dziewczyn, Siss i Unn, które zaprzyjaźniają się po tym, jak Unn przeprowadza się do małego norweskiego miasteczka, w którym mieszka Siss. Unn jest zafascynowana pobliskim lodowym pałacem, a Siss postanawia jej go pokazać. Jak Unn bada pałac, Siss niepokoi się, gdy uświadamia sobie, że Unn znika. Historia nabiera mistycznej jakości, gdy Siss szuka Unn, a lodowy pałac staje się symbolem emocji i doświadczeń bohaterów. Genialne! Opowiadania w "Wiosennej nocy; Pałac lodowy" są surowe, pełne symboliki i mają wyjątkowe piękno. Pisarstwo Vesaasa przenosi czytelnika do skandynawskiego krajobrazu, z jego surową pogodą i oszałamiającymi zjawiskami naturalnymi. Autor z wielką głębią i wrażliwością oddaje subtelności emocji bohaterów i relacji między nimi. Ta książka to lektura obowiązkowa dla każdego, kto kocha poetycką i dającą do myślenia literaturę.

o klasykę literatury w nowym tłumaczeniu Marii Gołębiewskiej-Bijak. "Wiosenna noc/Zamek z lodu" to dwie oniryczne opowieści, w których magiczna siła natury splata się z dorastaniem, miłością, przyjaźnią, życiem i śmiercią. Vesaas z subtelnością zagłębia się w ludzką psychikę i zanurza czytelnika w kłębowisku nieoczywistych myśli i dialogów. Wydarzenia poznajemy z punktu widzenia nastoletnich bohaterów – czujemy, wręcz namacalnie, ich ekscytację, smutek i fascynację. Hallstein i jego siostra zostają wplątani w sieć skomplikowanych relacji rodzinnych – i przeżywają niezapomnianą wiosenną noc. Z kolei Siss w "Zamku z lodu" doświadcza prawdopodobnie najtragiczniejszej zimy w swoim życiu. Te dwie, z pozoru proste historie, pod wpływem symbolicznej i lirycznej prozy autora zmieniają się w niezwykłą literacką podróż na granicy jawy i snu. Oczarował mnie oryginalny nastrój – niepokojący, klaustrofobiczny i oniryczny – oraz sposób, w jaki Tarjei Vesaas połączył warstwę psychologiczną z norweską przyrodą i zjawiskami atmosferycznymi. Opisy natury są absolutnie genialne – piękne i nieustannie podszyte czymś tajemniczym i metafizycznym. Proza Vesaasa ma hipnotyzujący urok, andersenowską baśniowość i psychologiczną przenikliwość. I choć nieraz potykałam się o krótkie dialogowe frazy i gubiłam w gąszczu niedomówień (szczególnie podczas czytania "Wiosennej nocy"), spotkanie z jego twórczością było dla mnie przyjemnością – i zupełnie nowym literackim doświadczeniem. Pozostaję pod urokiem tej oryginalnej i intensywnej prozy. Emocje, które we mnie wywołała, zostaną ze mną dłużej. Polecam!