Ukraina. Soroczka i kiszone arbuzy

wcale, jak i osobom żywo zainteresowanym historią i kulturą narodu ukraińskiego. Ta książka to trochę przewodnik, trochę pamiętnik, a trochę reportaż, w którym autorka odmalowuje społeczno-kulturowy obraz narodu, tak blisko związanego z Polską, jak żaden inny. W kilkunastu rozdziałach opisujących jej prywatne doświadczenia, Łoza prezentuje swoje życie na Ukrainie z perspektywy Polki i Europejki, którą tak samo wiele dziwi, co intryguje. Inaczej czyta się tę książkę teraz, a inaczej wybrzmiałaby ona przed 24 lutego, po ‚Ukrainę’ warto jednak sięgnąć, chociażby po to, by przekonać się jak wiele wciąż zostało w niej dla nas do odkrycia. Książka ta, bowiem, nie jest laurką wystawioną Ukrainie, ani cukierkową opowieścią o naszym wschodnim sąsiedzie. To rzetelna - na ile na rzetelność pozwala subiektywizm autorki - próba pokazania kraju, którego zdefiniowanie opiera się naszym wyobrażeniom. Od Tatarów Krymskich i pachnące pomarańczami południe, przez kozackie Zaporoże i rosyjskojęzyczny Wschód, po „polski” Lwów - z Kijowem jako stolicą. Ukraina to kraj, który swoją niepodległość ogłosił 31 lat temu, a w 2012 partnerował Polsce podczas Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej. Rozśpiewana i wielokolorowa - jak ręcznie wyszywana soroczka. Jeśli więc marzy Wam się nostalgiczna podróż w czasie, warto sięgnąć po tę pozycję wzbogaconą fotografiami opisywanych w niej miejsc i zdarzeń. Nie rozczarujecie się.