I że ci (nie) odpuszczę. Najbardziej mordercze kobiety w historii

polskim czytelnikom jako autorka, która prostym językiem pełnym humoru potrafi przemycać ciekawostki historyczne, ale nie tylko. Jak bardzo mordercze potrafią być kobiety? Jakie były ich motywy? Czym zasłynęły? Czas poznać historie, które mrożą krew w żyłach. „Ludzie niezbyt chętnie wierzą, że kobieta potrafi zabić. W każdym razie jeśli mężczyzna jej do tego nie zmusi.” Mordercze zapędy nie biorą się znikąd! I że ci (nie) odpuszczę to portret sylwetek kobiet, u których w sercu znajdował się gniew. Każda z nich chciała być kochana, szanowana, doceniana. Możemy tylko przypuszczać, że urodziły się w nieodpowiednich czasach, ale czy aby na pewno? Szalenie trudno jest określić predyspozycje kogoś do niesienia śmierci. Jennifer Wright w humorystyczny sposób pokazuje nam, że nic nie dzieje się bez przyczyny, a motyw miała każda z nich. Czy jest to więc usprawiedliwienie zbrodni lub okrutnych czynów? Ależ skąd! To próba zrozumienia wytrzymałości kobiet. Kiedy jesteśmy w stanie powiedzieć złość? Kobiety zabijają zupełnie inaczej niż mężczyźni. Autorka znalazła najbardziej interesujące przypadki morderczyń, które były oskarżane o torturowanie, uprawianie magii, zajmowanie się zielarstwem, ale nie bała się wskazać także najemniczek czy królowych, które często przekraczały granice. Czy zbrodnia może zostać wytłumaczona? Czy jeśli robimy ją w wyższym celu, to jesteśmy rozgrzeszone? Niektóre przypadki są naprawdę na granicy dobrego smaku, mrożą krew w żyłach i pobudzają wyobraźnie. Zastanawialiście się kiedyś, jak wygląda ludzki krab? To niewolnik, któremu łamano kości do tego momentu, aż zacznie przypominać kraba. A gąsienica? Kobieta na żywca obdzierana ze skóry. Czym była uzda czarownicy? Narzędziem do zatykania buzi zrzędliwym żonom, które zmuszano do zakładania maski uniemożliwiającej ruszanie językiem. „Odmawiać kobietom zabójczej złości to jak zaprzeczać, że odczuwają cały wachlarz ludzkich emocji. Złość wciąż znajduje drogę ujścia. Niech te kobiety pokażą wam chwilę, gdy gniew wyrwał im się spod kontroli”= I że ci (nie) o(d)puszczę – aż do Twojej śmierci. Kreatywność morderczych kobiet nie ma granicy. Jennifer Wright zebrała same „perełki” z różnych dziejów, różnych krajów, aby udowodnić, że gdy gniew mocno siedzi w sercu, znikają skrupuły. Okraszone zabawnymi komentarzami historie wywołują uśmiech na twarzy, zwłaszcza kiedy dowiadujemy się, że najszybciej bogaci się przed wdowieństwo i nie było to coś mało spotykanego. Izba Lordów chciała wprowadzić zakaz sprzedaży arszeniku dla kobiet, bowiem za wiele mężczyzn zostało okrutnych. Jak sama Jennifer przyznaje, liczba jest tu względna, bo ile znaczy wiele? Uwielbiam, gdy jest tak przedstawiana historia. Możemy wiele się dowiedzieć z książki, nie tylko na temat kobiet, ale też przeszłości, trucizn, poznać mechanizmy miłości (chemię miłości), (nie)zależności, psychopatii. Dla naszego społeczeństwa wydaje się wręcz niewyobrażalne, żeby któraś z płci miała zakaz zakładania konta w banku. Choć w tych opowieściach nie brakuje krwi, przez książkę się płynie. To idealna lektura dla każdego pisarza kryminałów, bo znajdzie tu inspiracje na powieści aż do emerytury. Krwawa Mary przestanie być już zagadkową postacią z lekcji historii, a Wy będziecie mogli wiele razy zaskoczyć swoich znajomych podczas rozmowy, opowiadając mnóstwo ciekawostek. I że ci (nie) odpuszczę to dowód na siłę kobiecą, bo tylko z pozoru jesteśmy niewinne, nie warto nas denerwować, chyba że chcecie zostać bohaterami takich książek. Serdecznie Wam polecam! „Na takie domysły mogę rzec jedno — może romansowali ze sobą, ale wiele osób to robi i jakoś nikt nikogo przy tym nie zabija”.

ale czasami też bardziej zaskakujące. W tym przypadku autorka wzięła pod lupę kobiety i opisała szereg sposobów w jaki dokonywały one morderstw (brzmi to strasznie, wiem). Niezwykle ciekawe było to, że Wright zdecydowała się pokazać cały przekrój, jeżeli chodzi o pochodzenie morderczyń, zróżnicowane środowisko, z którego się wywodziły. Wysoko urodzone panie, gospodynie domowe, królowe, one wszystkie korzystały z dostępnych im środków, co powodowało, że historie opisane przez autorkę nie były nudne, nie były do siebie podobne i każdą czytałam z wielką przyjemnością (ale też strachem). Podobnie jak w swojej poprzedniej książce o plagach historycznych, Wright pisze z żartobliwym, lekkim nastawieniem i często bagatelizuje trudne tematy, ale nigdy w sposób, który należałoby uznać za lekceważący. Humor naprawdę jest niezbędny, aby zrównoważyć intensywną brutalność niektórych z tych historii i za to należy się autorce wielki plus. Większość rozdziałów tej książki jest fascynująca, interesująca, zabawna i dobrze napisana. Czasami jednak brakowało mi rozwinięcia tematu, ale to moja wina, bo za bardzo podobały mi się niektóre historie i chciałam dowiedzieć się jeszcze więcej. Świetna książka, polecam!

nie zainspiruje. Cóż, nie pozostaje mi nic innego, jak żartować, bo w takim tonie jest napisana ta pozycja. A to już przecież znak rozpoznawczy Jennifer Wright, która uzbrojona w czarny humor i sarkazm wraca z przytupem z nową pozycją, by pokazać nam, że wiele kobiet napisało krwiście czarną kartę historii. Pewnie o większości z nich nie mieliście pojęcia, dlatego szczególnie mężczyznom polecam lekturę, by przekonali się, do czego tak naprawdę zdolne są kobiety, jeśli im się zajdzie za skórę. I proponuję, by opisane tutaj przykłady makabrycznych zbrodni potraktować nie tylko z przymrużeniem oka, co faktycznie pozwala udźwignąć to wszystko, ale też z powagą, bo pamiętajcie, że to są prawdziwe postaci, a ich historie nie są wyssane z palca. Uwierzcie mi, niejednokrotnie zdziwicie się, na ile sposobów można zabić... Włosy zjeżą Wam się na głowie… Będziecie pod wrażeniem inwencji twórczej morderczyń i niejako z uznaniem spojrzycie na dokonania tych, które naprawdę utarły nosa mężczyznom, no dobra było dużo gorzej… Poczujecie obrzydzenie, ale też litość, bo zbrodnia może być odpowiedzią na zbrodnię, gwałt, prześladowanie i patriarchat. Oczywiście, będziecie śmiać się do rozpuku, bo Jennifer Wright niejednokrotnie w błyskotliwy i zabawny sposób skomentuje dokonania zabójczyń, rozładowując w ten sposób napięcie, dzięki czemu nie poczujecie się przytłoczeni, choć przyznam, że warto sobie dawkować tę lekturę… Jednak cały czas powinna Wam się w głowie świecić czerwona lampka, bo to wszystko wydarzyło się naprawdę… Z tej książki dowiecie się m.in.: jak rozpoznać psychopatę, do czego dolać / dosypać i jaką truciznę, kto był pierwszą seryjną morderczynią w dziejach, jak rozstać się z mężem i nie mam tutaj na myśli rozwodu, jak zostać bezwzględną piratką i kto był „kokainową matką chrzestną”, wreszcie jak to było z „krwawą Mary”. Przygotujcie się na jazdę bez trzymanki, bo serio poznacie historie kobiet, które były zdolne do rzeczy, o których Wam się nawet nie śniło.