Testament

bohaterami ich wzloty i upadki. Nie ukrywam jest to jeden z najbardziej lubianych przeze mnie wątków w literaturze. Cała Seria Skandynawska pomimo przenikliwego chłodu i wiatru ma do zaproponowania tytuły przesiąknięte melancholią, tematyką przemijania i pogodzenia z tym, co nieuchronne. Testament to napisana z rozmachem, wielopoziomowa saga, w której każdy z członków rodziny dzieli się z czytelnikiem kawałkiem swojego życia. Wychowani przez bezradną matkę i surowego ojca dzieci z radością opuszczają rodzinne gniazdo, każdy z nich musi uporać się z traumą oraz dorosłym życiem. Dlaczego uciekają? Bo pomimo ścisku i ciasnoty każdy w tej rodzinie czuje się samotny. Nie ma tu bliskości, rozmów o tematach trudnych. Autorka umiejętnie obrazuje samotność, która w gronie najbliższych jest tym bardziej dotkliwa. Czym skorupka za młodu nasiąknie - a w tej rodzinie na pewno nie nasiąknie miłością i opiekuńczością, tym nie odda tego w późniejszym życiu. Obawiacie się nudnej powieści? Nic podobnego. Pomimo wolno płynącej akcji, a praktycznie jej braku autorka potrafi zahaczyć o tematy kontrowersyjne wywołujące przyspieszone bicie serca - aborcja, homoseksualizm, gwałt, śmierć i znęcanie się nad zwierzętami. Ta rodzina jest nader osobliwa. To proza szczera i realistyczna, dogłębnie trafiająca w sedno problemów. Warto wspomnieć o klimacie bo tu na uwagę zasługuje surowy szwedzki obraz przemijalności, życia zgodnie z porami roku i całym kalendarzem prac, obraz północnej wsi. Testament to powieść, którą z pewnością będę polecać, to piękna opowieść o bycia samotną wyspą w rodzinnym archipelagu.

będzie tylko tak samo? Życie może wydawać się beznadziejne, gdy człowiek ma czarno w oczach, w piersi, w sercu." Książki z "Serii Dzieł Pisarzy Skandynawskich" są różne, jedne lepsze, inne odrobinę gorsze, jednakże każda z nich zapada w pamięć, nie dając o sobie zapomnieć. "Testament" to opowieść o rodzinie i powrocie do domu, o nierozerwalnych więzach które w taki czy inny sposób identyfikują nas i mają wpływ na nasze życie. Bo czy tego chcemy czy nie rodzina, a czasami jej brak, jest tym co nas kształtuje od najmłodszych lat. Autorka snuje swoją historię z niezwykłym wyczuciem i czułością, sprawiając, że niepostrzeżenie zanurzamy się w ten przepełniony melancholią świat. To książka, która niesie ze sobą wiele bólu i smutku, ale jest też w pewien sposób oczyszczająca. Nietuzinkowa i dająca do myślenia. Zachwycająca lektura.

i dziedzictwa, które swoją drogą bardzo lubię, często pojawiają się w literaturze. A mimo to Nina Wähä, szwedzka pisarka, była w stanie opowiedzieć to, co znane, w sposób świeży, oryginalny i intrygujący. "Testament" to napisana z rozmachem, polifoniczna historia rodzinna silnie zakorzeniona w szwedzko-fińskim pograniczu - Dolinie Torne. Autorka zanurza czytelników w klaustrofobicznym mikroświecie i snuje przenikliwą opowieść o pamięci, pochodzeniu i skomplikowanych rodzinnych relacjach. Wyjątkowa książka. Zachwyciła mnie dużą dawką życiowego realizmu, złożonością ludzkich portretów, ciekawym kontekstem geograficzno-społecznym i sporym ładunkiem emocjonalnym. Nina Wähä podarowała nam opowieść o szukaniu swojego miejsca, dorastaniu, seksualności, rodzinie, która potrafi wyzwolić w nas to, co najpiękniejsze i to, co najmroczniejsze oraz o drobnych rysach, które z czasem zmieniają się w głębokie pęknięcia. Jedna z moich ulubionych książek serii. Polecam.