My, naród. Nowa historia Stanów Zjednoczonych

sensownej korekty? Co za upadek, co za hańba!

tym roku, kiedy dowiedziałam się o tej książce, nie mogłam dostatecznie szybko zabrać się do czytania tego potężnego egzemplarza książki. I ludzie, pozwólcie, że Wam powiem, ta książka nie jest rozczarowująca. Jeśli chodzi o kontekst historyczny, Jill Lepore jest absolutną anomalią, wprowadzającą nowe warstwy i elementy do kilku najbardziej złożonych epok w ich krótkiej historii. To powiedziawszy, Lepore nie stroni od przynajmniej niektórych mniej znanych mi aspektów ich kultury. Wczesne relacje z Ameryki, w tym dotyczące Kolumba i pierwszych osadników z Jamestown, są szczególnie ważne, chociaż żałuję, że nie było ich więcej. Nie brzmi to pośpiesznie, ale Lepore zdecydowanie skupia się na późnym XIX wieku i monumentalnym XX wieku ze swoimi ogromnymi talentami. Na szczególną uwagę zasługuje rytuał, w którym Lepore ukazywała twórców konstytucji, przyglądając się niektórym z ich bardziej współczesnych problemów, wprowadzając je w kontekst historyczny. Jest to książka, którą Wam polecam. Ze względu na jej objętość nie jest to lektura na jeden wieczór. Jest to taka książka, którą trzeba sobie dawkować...

przewijały się obrazy, sceny z oglądanych kiedyś przeróżnych filmów i seriali. 1492 Wyprawa do raju, Tańczący z wilkami, Domek na prerii, Północ-Południe, Korzenie, Myszy i ludzie, Imperium słońca, Cudowne lata, Pluton, Forrest Gump. Wiele innych zapewne pominęłam, ale to właśnie dzięki nim odżyła spisana przez autorkę w jednym grubym tomie historia Stanów Zjednoczonych. Myślę, że Jill Lepore nie miała łatwo, nie raz stojąc zapewne przed dylematem, co musi skrócić, żeby w to miejsce dopisać coś równie istotnego. Takich tomów można by napisać i dziesięć, ale dzięki tej kompaktowości, a zarazem swobodnemu przechodzeniu pomiędzy kolejnymi ważnymi wydarzeniami, wojnami, kryzysami i latami amerykańskiej prosperity, a także pomiędzy prezydentami i innymi osobami mającymi wpływ na dzieje Stanów Zjednoczonych, otrzymujemy książkę, którą może czytać każdy, napisaną w sposób przystępny, żywy, skłaniającą do dalszych literackich i nie tylko poszukiwań. Ja, po przeczytaniu My, Naród mam wielką chęć sięgnąć po Hue 1968 Wietnam we krwi Marka Bowdena, ale też przeczytać wreszcie Wielkiego Gatsby'ego Francisa Scotta Fitzgeralda. Inspiracja do poszukiwań kolejnych lektur jest, moim zdaniem, najlepszą jej rekomendacją. Od kliku dni Stany Zjednoczone mają 46 prezydenta swego kraju. Minęło już kilkaset lat odkąd idea stanu naturalnego, według której wszyscy byli równi począwszy od stworzenia świata, zaczęła zajmować ówczesnych myślicieli i polityków, a w konsekwencji przyczyniła się do zawiązania się społeczeństwa oraz powstania państwowości, ogłoszenia, uważanej za pierwszą na świecie, kompleksowej Konstytucji Stanów Zjednoczonych i powołania George'a Washingtona na stanowisko pierwszego prezydenta. Nie było to państwo idealne, niewolników liczono jak 3/5 osoby, Indianom zabierano ich rdzenne ziemie, oparte na niewolnictwie, trudniące się rolnictwem Południe miało inne cele niż przemysłowa Północ, a najbogatsi bardzo szybko zaczynali gromadzić w swoich rękach coraz większy procent kapitału. Ale państwo to było również oddzielone od Kościoła, a kształtowanie się państwowości, rozwój nauk politycznych, najpierw dzięki wynalezieniu telegrafu, a potem radia, rozwój nowoczesnego dziennikarstwa, w końcu zniesienie niewolnictwa i danie prawa głosowania kobietom, spowodowało, że kraj robił kolejne milowe kroki, żeby stać się ważnym na arenie międzynarodowej graczem. Jill Lepore bardzo płynnie przemieszcza się pomiędzy zagadnieniami. Zajmuje ją nie tylko historia, ale również polityka, socjologia i inne dziedziny życia społecznego. Kiedy jest za co chwali, ale gani również wiele czekających latami na uregulowanie spraw. Obrywa się kolejnym politykom i prezydentom, którzy muszą rządzić w kraju nierówności społecznych, gdzie w strzelaninach giną niewinne osoby, w tym dzieci, a opieka zdrowotna i społeczna nadal jest tematem podlegającym dyskusjom. Chociaż kraj ten stworzyli imigranci, nie brakuje w nim pomysłów oddzielenia się murem od Meksyku, po 2001 roku wzrosło zagrożenie terroryzmem, a milenialsi, poruszają się głównie w sieci i tylko jej są skłonni zaufać. 46 prezydent Stanów Zjednoczonych będzie miał więc co robić. Jeśli chociaż odrobinę interesuje Was historia i Stany Zjednoczone, a macie ochotę na książkę kompleksową i w przystępny sposób napisaną My, Naród jest propozycją idealną.