Człowiek, który kochał Syberię

- niemieckiego badacza przyrody, który na Syberii spędził ponad 20 lat. Powieść gęsta jest od opisów surowej, wschodniej natury oraz przygód naukowca, nie szczędząc przy tym relacji z brutalnych aktów przemocy wobec zwierząt, którą w dzikiej, XVIII- wiecznej Syberii postrzegano całkiem inaczej. Powieść odzwierciedlająca wielką pasję Fritza i nieskończoną miłość człowieka do natury. To nie tylko książka idealna dla osób lubujących się w długich, zajmujących opisach. To przede wszystkim książka dla tych, którzy choć raz poczuli więź z przyrodą, pozwolili ukoić się jej mocą, doświadczyć jej duchowo.

bliskości natury, podporządkowaniem człowieka pod otaczającą go przyrodę. W jego późniejszej, osobnej powieści pt. „Człowiek, który kochał Syberię”, którą napisał wraz z żoną Anneliese Pitz, znalazłam podobne wrażenia – tu znowu przyroda jest tym, co narzuca rytm życia człowieka. I jest to w pewien sposób kojące. Tym razem jednak jest to opowieść o prawdziwym człowieku, naukowcu, entomologu, który w 1877 roku ruszył do Syberii Wschodniej badać i zbierać motyle. Nazywał się Fritz Dörries i Syberia wciągnęła go na tyle, że spędził na niej kolejne dwadzieścia dwa lata swojego życia. To badacz, który odkrył wiele nowych gatunków zwierząt i owadów, który dostarczył niesamowicie bogate zbiory do europejskich muzeów. Książka jest opisem właśnie tego okresu, stylizowana na zapis wspomnień bohatera. Historia skupia się na opisach zdarzeń i otoczenia, emocje to coś, co się pojawia w tle i nie zajmuje dużo miejsca, choć czytelnik szybko zaczyna rozmyślać nad uniwersalnością refleksji, jakie niesie podróż tego bohatera. Opisy lata, jego barwy dostępne tylko na tym kawałku ziemi zachwycają, zimy mrożą krew w żyłach i to nie tylko ze względu na towarzystwo potężnych niedźwiedzi i morderczych tygrysów, a przede wszystkim surowość natury. To bardzo naturalistyczna proza, która niesie zachwyt, by za chwilę budzić sprzeciw. Książka kojąca w swojej prostocie, rewelacyjne oderwanie od współczesnej rzeczywistości i życia w miejskim pędzie. Coś dla tych, którzy szukają spokoju natury. Polecam!

chodzi o precyzję i wyczucie pór roku." ▪︎▪︎ "Kilka dni później z liczącej pięćset stóp wysokości skalnej ściany poczyniłem rzadką obserwację miłosnych igraszek wielorybów tego samego gatunku. Zabawa z czasem przybrała dość gwałtowny charakter: samiec uderzał samicę od dołu, aż oba osobniki dosłownie tańczyły w powietrzu nad powierzchnią wody, by zaraz opaść z powrotem, wzbijając olbrzymie fontanny. Gdy cielska wynurzyły się podczas trzeciej rundy "zapasów", wyglądało na to, że doszło do zespolenia." ▪︎▪︎ Niezwykła podróż miłośnika przyrody, Fritza Dörriesa, na nieokiełznaną ale równocześnie piękną, XIX-wieczną Syberię. To fascynująca opowieść o pasji i determinacji w spełnianiu marzeń, która urzeka nie tylko opisami przyrody, lecz przede wszystkim opowiadaną historią. W życiu nie spodziewałam się, że zainteresuje mnie tego typu tematyka, ale widocznie się myliłam, bo jestem zachwycona.

w książce. Kiedy dociera to tajemniczej i nieznanej Syberii osiada tam i prowadzi tubylcze życie przez dwadzieścia dwa lata. Oprócz obranego celu odkrywa nowe gatunki zwierząt, roślin, ptaków i owadów. Staje oko w oko z niedźwiedziem i tygrysem, przeżywa arktyczne temperatury, ale przede wszystkim oddaje się cały naturze, co skutkuje jego zdrowiem ponieważ osiąga wiek stu jeden lat i przyczynia się do wielu interesujących odkryć. Zagłębiając się we wspomnienia z wyprawy Fritza Dörries w otchłanie Syberii miałam w głowie głos, który idealnie komponował się do zaczytywanej treści. Mianowicie nie kto inny, a tylko Krystyna Czubówna powinna być narratorem w wersji audio. Opisy przyrody, niezwykłych gatunków owadów, zwierząt i ptaków wypełniają karty książki. Autorzy Annelise Pitz i Roy Jacobsen zachęceni przez liczne materiały zebrane, postanowili oddać niesamowitą prozę, oddająca realizm, wspomnienia i osobiste zapiski Fritza budując nam obraz do wspomnień ogromnie oddanego naturze entomologa. Oprócz tak wielu obrazów natury, doświadczamy życia i walki o przetrwanie w tej mroźnej i niebezpiecznej krainie jaką jest Syberia z lat 1877. Mało tego, poznajemy rdzennych mieszkańców zamieszkujących tereny Azji Wschodniej, ich wierzenia i rytuały. Jeśli cenicie naturę, lubicie ją i interesujecie się tematem fauny i flory to jest to obowiązkowa książka na Waszej półce.

dzikiej Syberii. Dodatkowo odbiorca zaznajomił się z tym, jak funkcjonuje człowiek na nieznanych ziemiach. Syberia jest niebezpieczną pięknością, która wita przybysza zimnem i surowymi rządami. Czytelnik poznaje naturę nie tylko przez magiczne opisy, ale również zachowanie człowieka. Bohater mierzy się z trudnym zadaniem - musi przetrwać. Jednak Fritz nie chce zagarnąć ziem, zdominować ich. Mężczyzna stara się jak najmniej ingerować w zastany porządek, jednak każdy krok postawiony na ziemiach mroźnej Syberii niesie za sobą konsekwencje. Polecam ,,Człowieka, który kochał Syberię” nie tylko czytelnikom ceniącym opisy przyrody, ale również entuzjastom pięknych historii. Oczywiście, nie mogłabym nie wspomnieć o pięknym wydaniu. Odbiorca znajdzie w powieści wiele cudownych grafik, które wprowadzą go w klimat historii.