Dzikie miejsca

dorastając zatracamy się w normalności, zapominamy jaką radość dawała nam przyroda i już nie czerpiemy od niej radości i wolności? Czy człowiek 'dorosły', który wspina się na drzewa i fascynujący się naturą jest normalny? Oczywiście, że tak. Jednak najczęściej społeczeństwo w takiej sytuacji określa go mianem dziwaka, co jest bardzo smutne. Ponieważ to on osiągnął swój cel i jest najzwyczajniej w świecie szczęśliwy, kiedy inny potrafią jedynie oceniać.. Dlatego chciałabym Was serdecznie zaprosić do lektury #dzikiemiejsca, w której to autor naturoznawca i brytyjski pisarz postanawia wyruszyć i jednocześnie tworzy mapę dzikich miejsc, gdzie natura jest najważniejsza, a człowiek nie ma w tej części świata nic do powiedzenia i zrobienia. Szalony pomysł okazał się najpiękniejszą wyprawą na jaką się zdobył, a obcowanie wśród przyrody dostarczyło mu ogromu szczęścia. Czytając lekturę można otoczyć się we własnej wyobraźni każdym szmerem, szumem, widokiem jakie przybliża nam autor. Jest to piękna podróż po osobliwych miejscach wielkiej Brytanii i Irlandii, które stały się celem wyprawy. Niezwykle przyjemna lektura do zatracenia, do odpoczynku, do zobaczenia. Może nie na darmo powstało powiedzenie, które idealnie obrazuje tę historię, mianowicie "rzucam wszystko i jadę w Bieszczady" to taki przykład, jak można porzucić dotychczasowe otaczające mury i wybrać się na wyprawę i bliższe poznanie bliższej lub dalszej części naszych miejsc zamieszkania z naturą, która zachwyca, ale niestety powoli zanika w swojej surowości i dzikości na rzecz kolejnych inwestycji i zabudowań..